Psychologiczna pomoc powodzianom

zwinka.pl: Jedno jest pewne, Polacy w obliczu tragedii są narodem, który się jednoczy. Tak było po śmierci papieża, tragedii w Smoleńsku, czy trwającej już kolejny tydzień powodzi.

Tomasz Jarmuż: Przypomina mi się wypowiedź Anglików, którzy w czasie pierwszej fali znaleźli się w okolicach Sandomierza i byli świadkami budowania wału przez kilkanaście godzin. Zgodnie twierdzili, że u nich taka akcja nie miałaby miejsca. Rzeczywiście coś jest takiego w naszym narodzie, że my się potrafimy jednoczyć. Czy dotyczyło to wydarzeń wojennych czy teraz powodzi. Ale z drugiej strony, kiedy tragedii nie ma, trochę się rozsypujemy. To też pewna specyfika naszego społeczeństwa.

zwinka.pl: Postawy są jednak skrajnie różne. Jedni niezależnie od tego czy ich zalewa czy nie, pomagają tym którzy są zagrożeni, inni organizują wycieczki i nie krępują się fotografować akcji budowania wałów. Czym oczywiście wywołują irytację i niezadowolenie powodzian. Skąd się bierze taka bezmyślność?

Tomasz Jarmuż: W ludziach istnieje potrzeba sensacji i tego nie zmienimy. Często dotyczy to tych, których dana sytuacja nie dotyczy. Nierzadko wynika to z wychowania, że nie warto robić czegoś dla innych. Inni kierują się prostą zasadą polegającą na tym, że dopóki mój interes nie jest zagrożony, to nie warto się angażować. Ciekawość jest naturalna. W Warszawie pomimo tego, że wlepiano kary za chodzenie po wałach, to i tak ludzie z czystej ciekawości po nich chodzili. Dla nich często dzieje się coś niezwykłego, za wszelką cenę muszą być w centrum wydarzeń, szukają sensacji.